Leczenie zakrzepicy żył głębokich, zapobieganie chorobie zatorowo- zakrzepowej (szczególnie u chorych poddawanych zabiegom ortopedycznym bądź u osób unieruchomionych) wymaga wdrożenia leczenia bądź profilaktyki lekami przeciwzakrzepwymi.
Formą wspomnianego leczenia/ profilaktyki jest terapia doustnymi lekami oraz iniekcjami wykonywanymi podskórnie. Popularnymi doustnymi preparatami przeciwzakrzepowymi jest Acenocumarol oraz Warfin. Leki te należy stosować z rozwagą, z przyczyn łatwego przedawkowania ich.
Drugą opcją leczenia są iniekcje przeciwzakrzepowe podskórne. Często zdarza się, iż chory musi podawać sobie je sam w środowisku domowym. Wiele osób pewnie boryka się z pytaniami, jak prawidłowo wykonać taki zastrzyk? W które miejsce go podać?... Dziś rozwiejemy wszelkie wątpliwości.
Iniekcja podskórna jak sama nazwa na to wskazuje polega na wprowadzeniu leku podskórnie do tkanki łącznej. Medykamentami przeznaczonymi do tego typu podania leku są np. Fraxiparine, Fragmin, Clexane (preparaty heparyny drobnocząsteczkowej). Są to ampułko- strzykawki gotowe do podania. Z reguły ból przy ich wstrzyknięciu jest umiarkowany. Dawkę leku, rodzaj preparatu, okres podawania należy stosować według zaleceń lekarza.
Miejscem polecanym wstrzyknięcia podskórnego dla heparyn drobnocząsteczkowych jest brzuch. W tym miejscu tkana podskórna jest gruba oraz łatwo utworzyć jest fałd skórny, dzięki temu unika się podania leku do mięśnia ( grozi to powstaniem rozległych krwiaków). Zastrzyk powinien być wykonany w poziomej linii pępka, około 5 cm od niego, po stronie lewej lub prawej. W miarę możliwości należy unikać wstrzykiwania w miejsca zasinione po poprzednich iniekcjach, aby nie powiększać krwiaków.
